I) Uraz czaszkowo-mózgowy należy podejrzewać u każdego poszkodowanego w następujących przypadkach:

1. upadku z wysokości
2. znalezieniu poszkodowanego, który jest nieprzytomny
3. po zadziałaniu tępego urazu
4. przy skokach do wody (szczególnie płytkiej)
5. przy rażeniu piorunem lub porażeniu prądem
6. przy uszkodzeniach zabezpieczeń głowy, takich jak np. kask lub niewystarczających zabezpieczeniach
7. przy uprawianiu sportów odciążonych wysoką urazowością

II) Obrażenia powłok czaszki
Uszkodzenie w obrębie powłok czaszki może spowodować masywne krwawienie, ponieważ okolica ta jest obficie unaczyniona.
1)Postępowanie:

1. Założenie opatrunku na miejsce krwawienia i jego uciśnięcie

III) Wstrząśnienie mózgu
Jest to taki stan, w którym na skutek nagłego zadziałania siły (przyśpieszenie, hamowanie) dochodzi do przeniesienia się drżeń na mózgowie i jego czasowych odkształceń. W tym przypadku nie ma uszkodzenia mózgu.
1)Objawy:

1. nagła, chwilowa utrata przytomności
2. niepamięć wsteczna - po odzyskaniu przytomności poszkodowany nie pamięta co się stało
3. nudności, wymioty
4. ból głowy

IV) Stłuczenie mózgu
Jest to różnego stopnia uszkodzenie mózgu (wynaczynienie krwi, rany, rozerwanie) powstające na skutek znacznej różnicy ciśnień w jamie czaszki.
1)Objawy:

1. zmienny stopień zaburzeń świadomości
2. różnego stopnia zaburzenia neurologiczne
3. porażenia nerwów czaszkowych

V) Postępowanie w przypadku urazu głowy

1. Ocena zagrożenia poszkodowanego i ratownika na miejscu zdarzenia, oraz w przypadku grożącego niebezpieczeństwa, przeniesienie poszkodowanego w inne, bezpieczne miejsce
2. Wezwanie pomocy
3. Bardzo istotne dla dalszego postępowania jest dokładne zebranie wywiadu dotyczącego mechanizmu urazu oraz tego, czy doszło do utraty przytomności, jeśli tak – to na jaki okres czasu
4. Zbadanie poszkodowanego:
   • w przypadku sytuacji wysokiego ryzyka uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa
   • wykonanie stabilizacji szyi i głowy z równoczesnym udrożnieniem dróg oddechowych (rękoczyn wysunięcia żuchwy, bez odginania głowy ku tyłowi)
   • ocena oddechu i tętna i w razie konieczności rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo – oddechowej
   • ocena ryzyka wymiotów i zabezpieczenie dróg oddechowych – jeśli poszkodowany ma prowadzoną stabilizację głowy i kręgosłupa, to w przypadku wystąpienia wymiotów należy cały czas kontynuując stabilizację obrócić go na bok
   • ocena i zatamowanie ewentualnych krwawień, unieruchomienie złamań
5. Zabezpieczenie poszkodowanego przed utratą ciepła
6. Okresowa kontrola funkcji życiowych
7. Można ocenić źrenice oraz przeprowadzić badanie według skali Glasgow

VI) Algorytm stabilizacji kręgosłupa szyjnego:

1. ratownik klęka za głową poszkodowanego, pochyla się, chwyta za głowę oburącz w okolicach skroniowych, wykonując jednocześnie lekki naciąg w osi długiej ciała, łokcie opiera o podłoże
2. może jednocześnie udrożnić drogi oddechowe
3. jeśli sytuacja tego wymaga i np. konieczne jest prowadzenie masażu serca, a ratownik jest sam, musi wtedy klęknąć z boku poszkodowanego. Dlatego w dalszej kolejności stabilizuje głowę poszkodowanego między swoimi kolanami – ma wtedy wolne ręce i z obu stron głowy przykłada prowizoryczne materiały, które mają uniemożliwić wykonywanie głową ruchów na boki – odzież, ręczniki, buty, albo jeśli umożliwia to podłoże, na którym leży poszkodowany – podsypuje piasek, ziemię itp.
4. jeśli jest dwóch ratowników, to jeden z nich przez cały czas stabilizuje głowę i szyję i jednocześnie udrażnia drogi oddechowe, a drugi prowadzi czynności ratownicze.

Artykuł stworzony przy pomocy i uprzejmości "pierwszapomoc.com"

^©Copyright 2011-2024, Zaprojektowane i stworzone by Marcin Wolski ♠ Wszelkie Prawa Autorskie zastrzeżone.